مانند ارغوان زنده و شاداب

بدون شك تاكنون از عطر و ادكلن هاي مختلفي استفاده كرده‌ايد و با اين حساب ممكن است اين پرسش براي شما هم پيش آمده باشد كه چه تفاوتي ميان ادكلن و عطر وجود دارد. در اينجا قصد داريم نيم‌نگاهي به تاريخچه ساخت ادكلن‌ داشته باشيم و با ساختار انواع ادكلن‌ها آشنا شويم.

از تاريخچه ادكلن ها بيشتر بدانيم

تاريخچه ادكلن تمامي خوشبوكننده‌هاي موجود در بازار بر اساس نسبت تركيبات به كار رفته در آنها دسته‌بندي مي‌شوند. براي نمونه ادكلن‌ها از تركيب اسانس‌هاي گياهي، آب و الكل به ميزان غلظت حدود ۵ درصد ساخته شده‌اند. به اين ترتيب، رايحه‌اي ملايم در ادكلن‌ها وجود دارد.

از طرف ديگر، داستان ساخت عطر متفاوت است و تركيبات موجود در ساختار عطر غلظت بالاتري (حدود ۲۰ تا ۲۵ درصد) دارند. در ادوپرفيوم‌ها نيز بايد حدود ۱۵ تا ۲۲ درصد اسانس‌هاي روغني استفاده شود. ادوتويلت‌ها هم به لحاظ غلظت از تركيبات ملايم‌تري استفاده مي‌كنند و كمترين حالت غلظت تركيبات اسانس‌هاي روغني را در ادكلن‌ها شاهد هستيم.

تاريخچه ساخت ادكلن

بد نيست بدانيد عطر از حدود ۴۰۰ سال پيش تاكنون توسط انسان‌ها مورد استفاده گرفته است در حالي كه اولين ادكلن‌ها را در سال ۱۰۸۸ شمسي شاهد بوديم كه تقريبا مربوط به سه قرن پيش است. مشخص نيست چه كسي براي اولين بار ادكلن را اختراع كرده است و دو نفرِ مختلف با مليت ايتاليايي را به عنوان سازنده اولين ادكلن دنيا مي‌شناسند. گفته مي‌شود كه يكي از اين دو نفر ايتاليايي، ادكلن را در شهر كُلن (Cologne) آلمان ساخته كه خاصيت‌هاي آرايشي و دارويي داشته است.

پاول فِمينيس، كه برخي‌ها وي را از بين اين دو نفر به عنوان اولين مخترع ادكلن مي‌شناسند، ادكلن ساخت خود را آكوا آدميرابيليس (Aqua Admirabilis) نام نهاده بود. در اين ادكلن، تركيباتي از مركبات و اسانس‌هاي روغني كه خاصيت درماني هم داشتند در الكل رقيق شده بود. جالب است بدانيد كه در ابتدا اين تركيبات با الكلِ انگور مخلوط مي‌شدند و در نتيجه ادكلن به‌دست آمده كاملا قابل آشاميدن بود، به همين دليل در آن دوران از اين ادكلن براي مصارف بهداشتي نظير شوينده دهان نيز استفاده مي‌شد.

در آن زمان تصور مي‌شد اين ادكلن دفع‌كننده طاعون نيز هست. نكته جالب اينجاست كه از دستور ساخت اولين ادكلن، هنوز هم براي ساخت ادكلن‌هاي امروزي استفاده مي‌شود.

در اين بين بعضي تاريخ‌‌شناسان بر اين باورند كه فِمينيس فرمول ساخت ادكلن خود را به يكي از بستگانش با نام جيوُواني ماريا فارينا داده است. وي نيز از اين دستور براي ساخت ادكلن استفاده كرد. براي ساخت اين ادكلن، تركيبات ليموِ، پرتقال، ترنج و روغن اسطوخودوس را در الكل تقطير مي‌كردند. رايحه به‌دست آمده به سرعت طرفداران زيادي را در سراسر اروپا به‌دست آورد و آنقدر محبوب شد كه حتي راه خود را به شمال آفريقا نيز باز كرد.

اين روزها آقايان بيشتر ادكلن را ترجيح مي‌دهند، اما ادكلن‌هايي نيز هستند كه مورد اقبال آقايان و خانم‌ها قرار گرفته است. ادكلن‌ها بر خلاف رايحه‌ شيريني كه در عطر‌ها شاهد آن هستيم، رايحه‌اي ملايم‌‌تر دارند، دليل اين امر نيز وجود تركيباتي نظير مركبات و مُشك در ادكلن‌ها است.

ريشه ها و تاريخچه

مصري ها اولين منشا توليد عطر هستند. در طول پادشاهي قديم و مركزي، عطرها را در همه موارد از جمله مراسم مذهبي تا آمادگي براي دفن و حتي روزانه استفاده مي كردند. مردمان غني جامعه مصر، مرد و زن به طور يكسان، خود را با رايحه هايي مانند ليلي خوش بو مي كردند تا وضعيت و جايگاه خود را نشان دهند.

پارس ها استفاده از عطر را به عنوان نشانه اي از وضعيت سياسي مورد استفاده قرار دادند، اما زماني كه يونانيان و رومي ها با آن آشنا شدند، عطر را به عنوان يك نوع هنر مشاهده كردند و بطور گسترده به ساخت آن پرداختند. باستان شناسان اخيرا يك كارخانه عطر را از ۲۰۰۰ سال قبل از ميلاد در قبرس كشف كرده اند كه ظاهرا در توليد عطر هايي مانند گشنيز، اسطوخدوس، رزماري و غيره… خبره بوده اند.

عطر به آرامي در سراسر جهان پخش شد، و براي مدتي، عطرها عمدتا براي استفاده در مراسم مذهبي به كار برده مي شدند. با اين حال، در سال۱۱۹۰، توليد تجاري عطر در پاريس آغاز شد و از آنجا عطر يك باره به يك صنعت عظيم و شكوفا تبديل شد. دو روش اصلي استفاده در آن زمان سوزاندن (بخور دادن) و استفاده از روغن، موم و پماد ها بود. روغن هاي معطر براي پوست و يا لوازم آرايشي و بهداشتي استفاده مي شد. سپس در طول پادشاهي جديد (۱۵۸۰ تا ۱۰۸۵ ق.م) عطر ها در طول جشنواره ها مورد استفاده قرار گرفتند و زنان مصري نيز از كرم ها و روغن هاي معطر به عنوان لوازم آرايشي و پيرايشي استفاده مي كردند و به عنوان مقدمه اي براي عاشق شدن بود.

استفاده از عطر پس از آن به يونان، رم و جهان اسلام گسترش يافت.

اين جامعه اسلامي بود كه استفاده از عطر را حفظ كرد، زيرا گسترش مسيحيت منجر به كاهش استفاده از عطر شد. با شكست امپراتوري روم، نفوذ عطر از بين رفت. اين تا زماني بود كه قرن دوازدهم و توسعه تجارت بين المللي اين كاهش را نپذيرفت و عطر در طول قرن هفدهم موفقيت عظيمي را تجربه كرد. در سال ۱۶۵۶، صنف عطر سازان تاسيس شد و استفاده از عطر در فرانسه به طور پيوسته رشد كرد. با اختراع ادوكلن، قرن هجدهم پيشرفت انقلابي در صنعت عطر سازي بود.

تاريخ عطر در اسلام
با ظهور مسيحيت در اطراف خاورميانه، زندگي روزمره و همچنين مراسم مذهبي را تحت تاثير قرار داد و استفاده از عطر را به پايان رساند. در عين حال، مسلمانان آن را حفظ كردند، و بعدها با افزايش اسلام، مسلمانان توليد خود را بهبود بخشيدند و همچنان به استفاده از عطر در زندگي روزمره ادامه دادند.

از ميان مواد عطري، آنها از نرولي، مشك، گل رز و عنبر استفاده مي كردند. فرهنگ هاي اسلامي مانند ايراني ها دسترسي گسترده تر به مجموعه وسيعي از ادويه ها، رزين ها، جنگل هاي گرانبها، گياهان و عطرهاي حيواني داشتند.

علاوه بر تجارت، بسياري از گلها و گياهان مورد استفاده در عطرها توسط مسلمانان كشت شدند، امروزه گل رز و ياسمن كه بومي منطقه بوده و بسياري از گياهان ديگر مانند نارنج تلخ و ديگر درختان مركبات كه همه آنها از چين و جنوب شرقي آسيا هستند مي تواند با موفقيت در خاورميانه كشت شوند، اين گياهان عناصر كليدي در ساخت عطر هستند.

در فرهنگ اسلامي، استفاده از عطر تا قرن ششم ثبت شده است و استفاده از آن به عنوان يك وظيفه مذهبي محسوب مي شود.